Lobotomy (συνώνυμο: μετωπική λευκοτομία) είναι μια χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο, στην οποία οι συνειδητές νευρικές ίνες είναι αποκομμένες. Η λωοτομία προτάθηκε το 1935 από τον Πορτογάλο ιατρό Egas Moniz. Ο Moniz πρότεινε ότι η ψυχική ασθένεια προκαλείται από ελαττωματικές νευρικές ίνες στον εγκέφαλο και διατηρείται. Η λοβοτομή υποτίθεται ότι καταστρέφει αυτές τις ενώσεις και επιτρέπει την εμφάνιση νέων υγιεινών ινών.
Ορισμός της λοβοτομής
Κατά κανόνα, η λοβοτομή πρέπει να είναι η Αρκετές νευρικές ίνες, που συνδέουν τον πρόσθιο μετωπιαίο λοβό με τον υπόλοιπο εγκέφαλο. Για το σκοπό αυτό, μια λεπτή μεταλλική ράβδος εισήχθη μέσα από μια τρύπα στο κρανίο ή μέσω της υποδοχής των ματιών στον εγκέφαλο και έσπρωξε εμπρός και πίσω. Η λωοτομία αναπτύχθηκε αρχικά για τη θεραπεία της κατάθλιψης, αλλά αργότερα χρησιμοποιήθηκε σε πολλές ψυχικές ασθένειες.
Ιστορία της λοβοτομίας
Από τη σημερινή προοπτική, η λοβοτομία εμφανίζεται ως ακατέργαστη, μη επιστημονική και επικίνδυνη μέθοδος. Ωστόσο, για τη θεραπεία σοβαρών ψυχικών ασθενειών όπως η σχιζοφρένεια, η λοβοτομία θεωρήθηκε χρήσιμη από πολλούς. Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία ήταν υπερπληθυσμένα και κακή διαχείρισή τους, δεν είχαν ακόμη βρεθεί αποτελεσματικά φάρμακα. Οτιδήποτε υποσχέθηκε να βελτιώσει τα συμπτώματα ήταν ευπρόσδεκτη.
Μια λαοτομία εκτελέστηκε όταν οι συνέπειες της λοβοτομής θεωρήθηκαν το μικρότερο κακό σε σύγκριση με την ασθένεια. Η λοβοτομή διεξήχθη σε μεγάλη κλίμακα από τον Αμερικανό νευρολόγο Walter J. Freeman, Η λωοτομία (αγγλική λυοτομία) ασκείται από τη δεκαετία του 1930 και επαίνεσε μέχρι το θάνατό του το 1972 ως αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας.
Στην πραγματικότητα, ο Freeman δημοσίευσε πολλές ιστορίες επιτυχίας σχετικά με τους ασθενείς που θα μπορούσαν να ζήσουν ανεξάρτητα μετά από μια λογοτομία. Φαίνεται να έχει παραμελήσει τις αρνητικές συνέπειες της λοβοτομίας στην πίστη του στην χρησιμότητα της λοβοτομίας.
Ο Freeman επικρίνεται ιδιαίτερα για παρεμβάσεις που έχει κάνει ενάντια στη βούληση των ασθενών και σε εκείνες στις οποίες δεν έγινε καμιά προσεκτική εξέταση των οφελών και των αρνητικών συνεπειών της λοβοτομής.
Lobotomy: Ακολουθήστε
Οι συστηματικές μακροχρόνιες μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις της λοβοτομής έχουν πράγματι βρει βελτιώσεις στα ψυχιατρικά συμπτώματα: η ανησυχία και η ενοχλητική συμπεριφορά μειώθηκαν. Ωστόσο, οι μελέτες αναφέρουν επίσης συστηματικά το σοβαρό αρνητικό για πρώτη φορά Συνέπειες της λυοτομής, Συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Επιληπτικές κρίσεις
- περιορισμούς μετακίνησης
- Συναισθηματικά προβλήματα
- Περιορισμοί του νου
- αλλαγές της προσωπικότητας
- απάθεια
- ακράτεια
Αυτά τα επεισόδια της λυοτομής έδωσαν ακόμη και το νόημα της νόσου «σύνδρομο μετά τη λοβοτομή». Πολλά μέλη των θυμάτων της θανάτου σήμερα απαιτούν την απόσυρση του βραβείου Νόμπελ, το οποίο ο Egas Moniz πήρε το 1949 για την εισαγωγή της λοβοτομίας.
Ψυχοχειρουργική: Lobotomy σήμερα
Η λωοτομία έχει γίνει όλο και πιο σπάνια από την εισαγωγή των πρώτων ισχυρών ψυχοτρόπων φαρμάκων τη δεκαετία του 1950. Στη Γερμανία, δεν εκτελείται πλέον από τη δεκαετία του '70. Η χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο ως θεραπεία για νευρολογικές και ψυχικές διαταραχές, ωστόσο, δεν ανήκει καθόλου στο παρελθόν. Σε σοβαρές περιπτώσεις επιληψίας, η στοχευμένη απομάκρυνση του εγκεφαλικού ιστού αποτελεί αναγνωρισμένη μέθοδο θεραπείας και οι ασθενείς με νόσο του Parkinson συνιστώνται τώρα για εμβοές εγκεφάλου.
Αυτό περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός ηλεκτροδίου στον εγκέφαλο που διεγείρει μια συγκεκριμένη περιοχή για να ανακουφίσει τα συμπτώματα του Πάρκινσον. Η βαθιά εγκεφαλική διέγερση επίσης διερευνάται σήμερα για τη θεραπεία ψυχικών ασθενειών όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και η κατάθλιψη.
Lobotomy: ταινία και εξέχοντα θύματα
Η δημόσια εικόνα της λοβοτομίας χαρακτηρίζεται κυρίως από τις κενές ματιές του Jack Nicholson στο "One Flew Over the Cuco's Nest" καθώς και πιο πρόσφατες ταινίες όπως το "Sucker Punch" και το "Shutter Island", όπου οι πρωταγωνιστές απειλούνται από μια λωοτομία.
Η περίπτωση της αδελφής του John F. Kennedy Rosemary Kennedy έκανε επίσης πρωτοσέλιδα. Υποβλήθηκε σε λοβοτομία στην ηλικία των 23 ετών κατόπιν αιτήματος του πατέρα της. ως αποτέλεσμα αυτής της λυοτομής, η ψυχική και σωματική της υγεία υπέστη σοβαρές βλάβες.
