άρθρο περιεχόμενο
- πόνος
- Τι βοηθά ενάντια στους πονόλαιγκους μύες;
Όποιος έχει ασκήσει πάρα πολύ σωματική άσκηση ή υπερβολικό αθλητισμό το γνωρίζει: Οι μύες τσίμπημα την επόμενη μέρα, ειδικά κατά τη διάρκεια ορισμένων κινήσεων. Διογκώνονται, σκληρύνουν και γίνονται ευαίσθητα στην πίεση, σας κάνουν να αισθάνεστε δύσκαμπτοι. Το ασυνήθιστο ή το βαρύ άγχος των μυών προκαλεί πόνους στους μυς - ένα σημάδι υπερβολικής εργασίας.
Πώς αναπτύσσονται οι επώδυνοι μύες;
Σκεφτόταν ότι ήταν υπεραξία στον μυ. Σήμερα, όμως, οι αθλητικοί γιατροί γνωρίζουν ότι πρόκειται κυρίως για πολλούς μικροσκοπικούς τραυματισμούς στις μικροδομές του μυός. Αυτά τα τραύματα προκαλούν φλεγμονή και μικρό οίδημα, που με τη σειρά του οδηγεί στον γνωστό πόνο.
Επιπλέον, η ένταση των μυών αυξάνεται μετά από μια υπερφόρτωση και επίσης βοηθά να προκαλέσει μυϊκή πόνου. Κανονικά, οι μικρο-βλάβες επουλώνονται πλήρως και οι μεταβολές στην υποχώρηση των μυών.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι συχνά οι πονόλαιμοι μύες προκαλούν τραυματισμό. Ωστόσο, τα στελέχη πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια μιας μυϊκής πληγής. Εάν ο μυς είναι τεντωμένος κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, υπάρχει ο κίνδυνος να τραβηχτεί και ακόμη και να σπάσει μεγαλύτερες δομές στο μυ. Η συχνή πίεση σε αυτές τις φάσεις μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ερεθισμό σε άλλες περιοχές, όπως οι τένοντες.
Ορισμένα αθλήματα είναι ιδιαίτερα "μυϊκή πιτυρίδα", για παράδειγμα, εκείνα με ακραίες κινήσεις και κινήσεις πέδησης όπως το squash.
Όταν ο μυς χτυπάει - μια ξεπερασμένη διατριβή
Για την παραγωγή ενέργειας, οι αερόβιες (με οξυγόνο) και οι αναερόβιες (χωρίς οξυγόνο) μεταβολικές οδούς είναι διαθέσιμες στον μυ. Τα καύσιμα που χρησιμοποιούνται είναι υδατάνθρακες και λίπη. όταν αερόβια προκύπτουν από αυτά τα καύσιμα νερό και διοξείδιο του άνθρακα (CO2), τα οποία εκπνέουν μέσω των πνευμόνων. Αυτό απαιτεί οξυγόνο. Αυτή η διαδρομή μπορεί να αξιοποιηθεί κατά τη διάρκεια μέτριου στρες, όπως το περπάτημα.
Για βαριά φορτία το σώμα χρειάζεται περισσότερη ενέργεια, η οποία πρέπει να παρέχεται γρήγορα. Η μεταφορά οξυγόνου είναι συντριπτική και βρίσκεται πάνω στο αναερόβια μεταβολική οδό πιάστηκε πίσω. Το τελικό προϊόν είναι γαλακτικό (άλας γαλακτικού οξέος). Όσο πιο έντονη είναι η μυϊκή εργασία, τόσο περισσότερο γαλακτικό σχηματίζεται. Η αποικοδόμηση του γαλακτικού σε νερό και το διοξείδιο του άνθρακα είναι πιο αργή σε καταστάσεις άσκησης από ό, τι η παραγωγή γαλακτικού οξέος στα μυϊκά κύτταρα. Η συνέπεια είναι η υπερβολική οξύτητα του μυός.
Λάθος, αυτό ήταν προηγουμένως θεωρείται ότι είναι η αιτία της μυϊκής πόνος. Η υπόθεση υπερκινητικότητας απορρίφθηκε για δύο κύριους λόγους:
