Μόνο στη Γερμανία, αρκετά εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από κατάθλιψη. Η αντικαταθλιπτική φλουοξετίνη τους υπόσχεται να βοηθήσουν: Με την αύξηση της περιεκτικότητας σε σεροτονίνη στον εγκέφαλο, η φλουοξετίνη παρέχει μια τεχνητή ενθουσιασμό και δίνει στο προσβεβλημένο άτομο νέα ώθηση. Εκτός από τη θεραπεία της κατάθλιψης, το αντικαταθλιπτικό χρησιμοποιείται επίσης σε OCD και βουλιμία. Η λήψη φλουοξετίνης μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες όπως έμετο και ναυτία.
Παρενέργειες της φλουοξετίνης
Επειδή η φλουοξετίνη, σε αντίθεση με άλλα αντικαταθλιπτικά όπως τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, έχει μικρή επίδραση στους υποδοχείς του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, η φλουοξετίνη έχει επίσης λιγότερες παρενέργειες. Παρόμοια με τους άλλους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs), η ναυτία και ο έμετος είναι από τις πολύ συχνές παρενέργειες της φλουοξετίνης. Συχνά κόπωση, νευρικότητα, κεφαλαλγία, ζάλη ή διαταραχές της σκέψης εμφανίζονται μετά την κατάποση. Περιστασιακά, εμφανίζονται πόνοι στους μύες και στις αρθρώσεις, πτώση της αρτηριακής πίεσης ή φαγούρα.
Η φλουοξετίνη μπορεί επίσης να έχει επίδραση στο βάρος: είναι δυνατή η αύξηση του σωματικού βάρους, αλλά μερικοί ασθενείς επίσης αναφέρουν απώλεια βάρους. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν επίσης ότι η λήψη φλουοξετίνης μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο οστεοπόρωσης.
Επί της επίδρασης της φλουοξετίνης
Το δραστικό συστατικό φλουοξετίνη ανήκει στην ομάδα SSRIs (επιλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης). Οι SSRI αυξάνουν τη συγκέντρωση σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με τα τρέχοντα ευρήματα της έρευνας είναι η έλλειψη των αγγελιοφόρων ουσιών νορεπινεφρίνη και σεροτονίνη στον εγκέφαλο ως αιτία της κατάθλιψης. Μια υψηλότερη περιεκτικότητα σε σεροτονίνη στον εγκέφαλο έχει μια δράση που ενισχύει τη διάθεση και ενεργοποιεί τους επηρεασμένους. Με την επίδρασή της, η φλουοξετίνη διαφέρει σαφώς από άλλα αντικαταθλιπτικά όπως η μιρταζαπίνη, η οποία έχει μάλλον αποσβεστικό αποτέλεσμα.
Η φλουοξετίνη αυξάνει τη συγκέντρωση σεροτονίνης στον εγκέφαλο αναστέλλοντας τους φορείς που φέρνουν τη σεροτονίνη πίσω στις θέσεις αποθήκευσης της. Έτσι, η επαναπρόσληψη της σεροτονίνης επιβραδύνεται και ο αγγελιοφόρος μπορεί να παραμείνει περισσότερο στην συνοπτική σχισμή. Η δοσολογία της φλουοξετίνης θα πρέπει να συμφωνείται με έναν γιατρό και να προσαρμόζεται ξεχωριστά στον ασθενή.
Αυξημένος κίνδυνος αυτοκτονίας τις πρώτες εβδομάδες
Χαρακτηριστικό της επίδρασης της φλουοξετίνης είναι ότι όχι μόνο βελτιώνει τη διάθεση, αλλά έχει επίσης και ένα αποτέλεσμα ενεργοποίησης στον ασθενή. Η δράση ενεργοποίησης αρχίζει λίγο μετά την κατάποση, αλλά το αντικαταθλιπτικό αποτέλεσμα αναπτύσσεται πλήρως μετά από περίπου δύο έως τρεις εβδομάδες.
Ως αποτέλεσμα, η χρήση της φλουοξετίνης, καθώς και άλλων φαρμάκων της κατηγορίας SSRI όπως η σιταλοπράμη, η φλουβοξαμίνη, η παροξετίνη και η σερτραλίνη είναι ένας περαιτέρω κίνδυνος: Ειδικά κατά τις πρώτες εβδομάδες προειδοποιείται για αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας. Ιδιαίτερα σε κίνδυνο είναι οι νέοι ενήλικες. Οι ειδικοί συστήνουν στους ασθενείς να ελέγχουν οι ίδιοι τις διαθέσεις και τις αισθήσεις τους, αλλά παρακολουθούνται στενά από τον θεράποντα ιατρό και τους συγγενείς ή τους γνωστούς.
αλληλεπιδράσεις
Η λήψη φλουοξετίνης και ενός αναστολέα μονοαμινοξειδάσης (MAOI) ταυτόχρονα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές φυσικές αντιδράσεις όπως σύνδρομο σεροτονίνης. Αυτή η δηλητηρίαση προκαλεί επιληπτικές κρίσεις, ναυτία, διάρροια και σύγχυση λόγω ενός σοβαρά αυξημένου και δύσκολο να ελεγχθεί επίπεδο σεροτονίνης. Σε σοβαρές περιπτώσεις, το σύνδρομο σεροτονίνης μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή. Λόγω του μεγάλου χρόνου ημιζωής της φλουοξετίνης, που κυμαίνεται από 4 έως 16 ημέρες, συνιστάται να περιμένετε τουλάχιστον πέντε εβδομάδες μετά τον απογαλακτισμό για να μεταβείτε σε αναστολείς ΜΑΟ.
Αλληλεπιδράσεις μπορεί επίσης να εμφανιστούν με τη χρήση φαινυτοΐνης, αλάτων λιθίου, L-τρυπτοφάνης, καθώς και σεροτονεργικών φαρμάκων (π.χ. τραμαδόλη, τριπτάνες). Σε ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία, διαβήτη ή οξεία καρδιακή νόσο, η χρήση της φλουοξετίνης πρέπει να παρακολουθείται και, εάν είναι απαραίτητο, να διακόπτεται. Ακόμη και όταν παίρνετε φυτικά φάρμακα, όπως το βαλσαμόχορτο, μπορεί να προκαλέσει αλληλεπιδράσεις.
